Lieve zus,

Om heel eerlijk te zijn, ben ik dit seizoen best aan het worstelen met mijn relatie met God. Ik weet dat Hij er altijd voor mij is, en mij nooit achterlaat. Maar ik heb het gevoel alsof ik zelf aan het weglopen ben. Waarom? Ja, dat is een goede vraag. 

Ik ben erachter gekomen dat mijn ochtend routines vooral dat waren: routines. En dat ik dit niet meer met mijn hart deed. Hierdoor ben ik er ook voor een tijd mee gestopt, en wat is het lastig om er dan weer in te komen. Toch weet ik dat God op mij wacht. Dat Hij graag tijd met mij wil doorbrengen. Maar waarom maak ik hier dan geen tijd voor? Ik ben zelf echt een gevoelsmens, maar soms is het lastig om op ons gevoel af te gaan, of om ons gevoel te volgen. Want wat als je het even niet voelt? Betekent dit dan dat God ver weg is? Integendeel! 
Er staat ook nergens in de Bijbel dat we ons gevoel moeten volgen, maar er staat juist dat we op God moeten vertrouwen. Net zoals Spreuken 3 vers 5 en 6 (NBV) zegt:

"Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg."

Ik heb enkele weken "afstand" genomen van God door geen Bijbel te lezen en niet te journalen. Maar dit betekent niet dat ik God niet heb ervaren in mijn leven. Ik weet dat Hij dichtbij is, ook al voel ik het soms niet. Ondanks dat ik aan het wegrennen was, liet Hij mij niet los. Ik kon Hem in alle kleine dingen zien. In gesprekken die ik heb gehad met mensen. De kleinste bemoedigingen die ze ook maar uitspraken. Of door middel van normale gesprekken met de mensen in de community die God om je heen heeft gebracht, waarin je Zijn liefde kan ervaren. Verder zag ik het ook in de natuur. In het bloeien van de bomen en de zonsondergangen. Hoe goed is onze Vader!

Al deze momenten herinnerden me keer op keer dat God met mij is en dat Hij van mij houdt. Dat Hij het mist om tijd met mij door te brengen. Ik merkte dat ik Zijn stem ook wat minder hoorde, omdat ik hier geen tijd voor maakte. Maar hier wil ik weer verandering in brengen. Ik wil verder werken aan mijn relatie met mijn Vader, met mijn Beste Vriend. En niet door middel van routines, maar ik wil echt voor een diepe relatie gaan. Om terug te gaan naar mijn eerste Liefde. Om tijd met Hem te prioriteren en niet omdat het moet, maar omdat het mag en omdat Hij op mij wacht.

Ik wil je hiermee bemoedigen lieve zus, om God op te blijven zoeken. Het is nog niet te laat om terug te keren. Wat er ook aan de hand is in je leven, God is met je en Hij wil graag tijd met je doornemen. 

Hij wacht op je.

Veel liefs,

Jennifer

Lieve zus,

Hé. Daar zit ik dan. Met mijn handen in mijn haren omdat ik even geen idee heb wat ik schrijven moet. Gek eigenlijk. Want vaak barsten mijn gedachten van woorden en tintelen mijn vingers om van alles uit mijn lichaam te schrijven. Maar op zo'n moment als dit, wanneer ik er speciaal tijd voor vrijmaak, lijkt het een spel te zijn. Ik probeer de woorden te vangen maar ze rennen van mij weg. Afijn, met deze gedachtenspinsels schiet ik ook niet echt wat op. Al lijkt deze schets verdacht veel op mijn stille tijd volgens mij…

Door de dag heen kunnen mijn gedachten vol zijn met korte gebeden of kleine gesprekjes met God. En trouwens, dankzij mijn christelijke vrienden, mijn gemeente en mijn Theologie studie zijn bijna al mijn dagen gevuld met geestelijke gesprekken en onderwijs. Maar ik merk dat al deze dingen mijn relatie met God niet per sé bevorderen. Begrijp me niet verkeerd, de kerkgang, de gesprekken met gelovigen en de kennis die ik opdoe tijdens mijn studie zijn zeker dingen die mijn geloofsleven versterken! Maar de laatste tijd ben ik me er meer van bewust hoe belangrijk de Stille Tijd en persoonlijke Bijbelstudie is. Want zonder dit laatste groei ik niet dichter naar God zélf. Als ik niet uitkijk kan ik heel geestelijk léven maar niet geestelijk zíjn. Ik kan veel christelijke conferenties bijwonen, naar sing-ins gaan of veel geestelijke gesprekken voeren maar tegelijkertijd kan mijn relatie met God stil blijven staan of kan ik juist verder van Hem afdwalen. Want die persoonlijke band met Hem groeit alleen wanneer ik persoonlijk tijd doorbreng met Hem…

Mijn christenleven kan dan aan de buitenkant misschien heel geestelijk lijken, maar ik weet dat ik iedere dag moet strijden om ruimte te maken voor Hem. De ene keer gaat het vanzelf en vol passie en vreugde, een andere keer vergeet ik het weer en een volgende keer moet ik me er echt toe zetten. Maar ik weet dat ik als christen zoveel sterker groei als ik thuis ben in Gods Woord en me daardoor laat opbouwen. Jezus spreekt er zo vaak zelf over in het Nieuwe Testament: Blijf in mij! (Johannes 15) en Hij zocht zo vaak de stilte op. Daarom zie ik het als een van de belangrijkste taken in mijn geloofsleven: in de stilte de Bijbel lezen en onderzoeken. Het brengt zoveel zegen en vruchten voort!

Dus straks ga ik weer richting mijn Bijbel. Misschien met de handen in mijn haren omdat ik even geen idee heb wat ik lezen moet. Maar toch weet ik dat ik daartoe wordt geroepen. Omdat ik dan dichter groei naar Hem en dat is alles wat ik nodig heb in dit leven. Het 'in Hem zijn', zal veel vrucht dragen (Joh. 15). Zijn liefde wordt dan zichtbaar en ik ga meer leven tot Zijn eer.

Mijn vraag aan jou; ga jij ook? Het is een opdracht en een zegen voor je geloofsleven. Het voedt je kennis, vrede en liefde voor God. Ik wil psalm 73: 28 (HSV) dan ook bemoedigend op je hart drukken. Hij roept je, wat is jouw antwoord?

"Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen."

Veel liefs,

Thirze

Lieve zus,

Je hoort verhalen om je heen van mensen die vertellen over hoe God in hun leven werkt. Of je leest getuigenissen van anderen over hoe ze God in hun leven zien werken. Je bent blij voor en met hen, want je weet hoe het is als je Gods hand zo duidelijk kan zien in je leven. Je hebt de vrede en blijdschap ervaren die er is als God merkbaar aanwezig is, maar op dit moment ben je het allemaal kwijt. God lijkt zo ontzettend ver weg.

Je vraagt je af of wat er nu in je leven gebeurt wel een doel dient. Je weet in theorie wel hoe God zou kunnen werken; dat alles zal meewerken ten goede en dat het uiteindelijk allemaal tot Gods eer zal zijn. Maar hoewel je dat met je verstand weet, zie je er op dit moment niets van. Je mist de praktijk die er in het verleden onmiskenbaar geweest is.

Ik kan je niet beloven dat je het binnenkort wel zal zien. Sterker nog, misschien zal je wel nooit zien hoe God in deze periode van je leven werkt. Maar ik kan en wil je wel wijzen op wat God zelf al gezegd heeft. Een van de teksten die mij houvast geeft in zo'n periode is Jesaja 50:10:

"Wie is er onder u die de HEERE vreest, die luistert naar de stem van Zijn Knecht? Als hij in duisternissen gaat en geen licht heeft, laat hij dan vertrouwen op de Naam van de HEERE en steunen op zijn God."

Gods Naam is IK BEN DIE IK BEN. Het is een Naam die je zowel herinnert aan wat God in het verleden al voor je gedaan heeft, maar ook een Naam die je herinnert aan de belofte dat Hij altijd bij je zal zijn bij elke stap die je zet. Als je je herkent in de beschrijving van iemand die in duisternis gaat en geen licht heeft, dan is dat misschien wel hoe God nu werkt in jouw leven: door je te leren om te vertrouwen op Hem en te geloven in Hem, ook (en juist) als alles weg lijkt te vallen. Het hoeft maar één tekst te zijn in de Bijbel waar je je aan vastklampt, want één woord van Hem kan genoeg zijn. Al is het maar één belofte die je vasthoudt en weigert los te laten, net zoals Jakob de Man weigerde los te laten tenzij dat Hij hem zegende (Gen. 32:26). Daar mag je je door alles heen aan vastklampen, want God houdt je al vast en Hij zal je nooit loslaten, juist nu niet.

Veel liefs,

Liza

Bijbelverzen ter bemoediging:

"Vertrouw op de HEER met heel je hart, steun niet op eigen inzicht. Denk aan hem bij alles wat je doet, dan baant hij voor jou de weg." - Spreuken 3:5,6 NBV

"Ik ben de Wijnstok, u de ranken; wie in Mij blijft, en Ik in hem, die draagt veel vrucht, want zonder Mij kunt u niets doen." - Johannes 15:5 HSV

"Maar wat mij betreft, het is voor mij goed dicht bij God te zijn. Ik neem mijn toevlucht tot de Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen." - Psalm 73:28 HSV

"Wie is er onder u die de HEERE vreest, die luistert naar de stem van Zijn Knecht? Als hij in duisternissen gaat en geen licht heeft, laat hij dan vertrouwen op de Naam van de HEERE en steunen op zijn God." - Jesaja 50:10 HSV

"En Hij zei: Laat Mij gaan, want de dageraad is aangebroken. Maar hij zei: Ik zal U niet laten gaan, tenzij U mij zegent." - Genesis 32:26

Deze overdenking is geschreven door Jennifer. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.