In de Psalmen van David zie ik dat hij hetzelfde doet. Hij uit zijn gevoelens, hij roept naar God...
"Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten, bent U ver van mijn verlossing, van de woorden van mijn jammerklacht? Mijn God, ik roep overdag, maar U antwoordt niet, en 's nachts, maar ik vind geen stilte." - Psalm 22:2-5, HSV
...maar herinnert zich ook aan wie God is en aan momenten dat God liet zien hoe geweldig goed Hij is.
"Maar U bent heilig, U troont op de lofzangen van Israël. Op U hebben onze vaderen vertrouwd, zij hebben vertrouwd en U hebt hen bevrijd. Tot U hebben zij geroepen en zij zijn gered, op U hebben zij vertrouwd en zij zijn niet beschaamd." - Psalm 22:4-6, HSV
Betekent dat dat David zich opeens heel veel beter voelt? Nee. Direct na deze verzen noemt David hoe er met hem gespot wordt. Mensen schudden hun hoofd, omdat David zich op God heeft gewenteld. "Laat Die hem bevrijden", zeggen ze. "Laat Die hem redden, als Hij hem genegen is."
David wendt zich tot God. "U bent het toch Die... ?" Hij herinnert zichzelf aan wie God is en zegt tegelijk: "Als U Die God bent, laat dat dan zien. Blijf niet ver bij mij vandaan, ik heb U nodig, verder is er niemand die me kan helpen." Hij zegt dat God hem in het stof van de dood gelegd heeft en vraagt Hem om niet ver weg te blijven. David heeft God, zijn sterkte, nodig. Jij en ik hebben God nodig. In welke situatie je ook zit, of je zeker weet of twijfelt, of je antwoorden hebt of vragen. We hebben God nodig en we mogen vragen of God wil laten zien wie Hij is. We mogen uitroepen net als David: "U bent toch de God die... liefdevol is, trouw is, altijd bij mij is, ...? Laat dat dan alstublieft zien, ik heb U nodig!"
God antwoord op ons hulpgeroep. Hij zal nooit zeggen: "Wat doe je nou moeilijk", of: "Je zoekt het zelf maar uit". In deze psalm waarin David het uitroept van ellende, zegt David later dat God hem heeft verlost. Hij roept mensen op om God te loven.
"Ja, U hebt mij verhoord. Ik zal Uw Naam mijn broeders vertellen, in het midden van de gemeente zal ik U loven. U die de HEERE vreest, loof Hem; alle nakomelingen van Jakob, vereer Hem; wees bevreesd voor Hem, alle nakomelingen van Israël. Want Hij heeft de ellendige in zijn ellende niet veracht en niet verafschuwd; Hij heeft Zijn aangezicht niet voor hem verborgen, maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep. Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente, mijn geloften zal ik nakomen in bijzijn van wie Hem vrezen. De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; wie de HEERE zoeken, zullen Hem loven." - Psalm 22:22b-27, HSV
Wat een verandering. Van het stof, naar aanbidding! Van een tong vastgekleefd aan zijn gehemelte, naar het vertellen van Gods Naam en het loven van God. Dit is wat God doet. Hij veracht je niet wanneer je in moeilijkheden zit en vragen hebt. Hij hoort en Hij redt! Ook wanneer ik het niet zie, is God aan het werk. En dat ik niet zie hoe Hij ingegrepen heeft, betekent niet dat God stil heeft zitten toekijken. Misschien heeft God mij wel voor meer beschermd, dan ik ooit zal weten. En al zou Hij wel hebben zitten toekijken... dan wel met een Goddelijk goede reden.