Je ziet het al helemaal voor je, wonen in die prachtige stad met het leuke winkelcentrum waar je altijd al hebt willen wonen. Trouwen met de man met wie je al jaren een relatie hebt en de leukste baan die je je maar kunt wensen. Wat wil je nog meer?
En dan ineens verandert alles, ineens is je mooie toekomst onzeker. Je weet niet meer wat Gods wil nu is en je bent bang, bang voor de toekomst. Dit overkwam ons, mijn vriend en ik. Wil je weten hoe wij Gods wil vonden? Lees dan verder.

Vanaf het begin van onze relatie meer dan drie jaar geleden, zei mijn vriend al dat hij graag in Bleskensgraaf (iets boven Dordrecht) wilde wonen als we later zouden gaan trouwen. Zijn familie woont er en het is de plek waar hij zich echt thuis voelt. Een jaar geleden ging hij in een plaats daar vlakbij werken als dieselmonteur op vrachtschepen. Het was zijn droombaan en het bedrijf was zelfs een christelijk bedrijf. Het was het antwoord op ons gebed. Ook kon hij bij familie in Bleskensgraaf wonen, waar hij nu ongeveer een jaar woont. Volgend jaar in mei hopen we te gaan trouwen. Met die reden gingen we op zoek naar een huisje in die omgeving. We zouden vast wel een goede christelijke gemeente vinden in die buurt. Zelf ben ik onderdeel van een gemeente in Ermelo (vlakbij Harderwijk), waar ik al jaren kom en me erg thuis voel. Mijn vriend raakte door de Corona-situatie steeds meer betrokken bij onze gemeente. Waar hij eerst nooit bij Bijbelstudies of gebedssamenkomsten kon zijn, kon dat nu wel doordat veel online werd gedaan. Beiden ervoeren we een steeds grotere verbinding met de gemeente. We zijn hierover in gebed gegaan en kregen het verlangen om in deze gemeente te blijven. Vanaf dat moment zijn we gaan zoeken naar een huisje wat tussen Bleskensgraaf en Ermelo in lag, zodat we naar de gemeente konden blijven gaan. Dit was lastig te vinden en praktisch onmogelijk.

Een aantal weken geleden kreeg mijn vriend ineens te horen dat zijn contract niet zou worden verlengd. Zijn contract zou binnen vier weken aflopen. Het was voor hem alsof een grote roldeur voor zijn neus werd dichtgegooid. Hij kon in principe zo terecht bij een ander bedrijf, wat hem erg leuk leek. Uiteindelijk besloten we er een week voor te gaan bidden. We baden een week om te vragen wat Gods wil was. Alle opties stonden nu weer open; mijn vriend zat niet meer gebonden aan een baan, dus konden we ook in de buurt van de gemeente blijven wonen. Maar dat betekende wel dat hij zijn droom om in Bleskensgraaf te gaan wonen voor nu los moest laten. Of moesten we wel gewoon in Bleskensgraaf gaan wonen? Hoe kan het dat we zijn baan vorig jaar echt als gebedsverhoring zagen en dat nu zijn contract is stopgezet? Hebben we toen Gods wil verkeerd verstaan? Al deze vragen gingen door ons heen. Een grote onzekerheid drukte op onze relatie. Beiden vonden we het moeilijk te geloven dat God binnen een week antwoord zou geven. Maar we moesten die week een beslissing maken, omdat hij gewoon een nieuwe baan nodig had. In het weekend dat volgde, hadden we een afspraak staan bij een ouder stel uit onze gemeente. Al hadden we er niet zoveel zin in, zijn we toch gegaan. Uiteindelijk hebben we onze worsteling op dit gebied met hen gedeeld. Deze oudere broeder zei vervolgens iets wat ons beiden raakte. Hij zei: ''Gods wil is dat wij heilig leven en dat kan hier en in Bleskensgraaf''. Vervolgens stelde hij ons een aantal vragen. Waaronder wat wij belangrijker vonden. Deze gemeente of wonen en werken in Bleskensgraaf en omgeving? Hij hielp ons om onze prioriteiten te achterhalen. Met zijn allen eindigden we die avond in gebed. Toen we in de auto op weg naar mijn huis zaten hadden we het erover en hadden we beiden meer rust over de toekomst gekregen. We besloten om door te bidden zoals we ons hadden voorgenomen, een week. Echter die zondag toen we het erover hadden stelde mijn vriend de vraag waarom we er nog een week voor moesten bidden en erover na moesten denken. We wisten het beiden namelijk al. We moesten hier blijven, in de buurt van de gemeente. Waar we moeilijk konden geloven dat God ons binnen een week antwoord zou geven, deed hij dat binnen een weekend.

Vaak verwacht ik een heel duidelijk antwoord van God, het liefst krijg ik een briefje uit de hemel. Echter woont Gods Heilige Geest in ons hart en zijn er broeders en zusters waar God doorheen kan spreken. God verhoort echt gebeden en geeft antwoord op Zijn tijd en op Zijn manier! Vertrouw jij God hierin? Of verwacht je bij voorbaat al dat er geen antwoord komt? Heb je geen geduld om op Zijn antwoord te wachten?

Deze overdenking is geschreven door Marjon. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.