Zelfzorg, egoïstisch?

20-07-2020

Oei... kan ik dat wel maken? Je voelt je schuldig en durft geen nee te zeggen. De ander heeft echt hulp nodig. Maar je zou zo graag ook even een momentje voor jezelf hebben. Een moment waarop je niet voor anderen hoeft te zorgen. Maar mag dat eigenlijk wel? Als christen ben je toch geroepen om de ander te dienen? Om jezelf op te offeren?

Ik moet zeggen dat het een kwestie is waar ik regelmatig mee worstel. Mag ik tijd voor mezelf nemen of is dat egoïstisch? Als ik 'nee' zeg, moet ik me dan schuldig voelen? Zou God teleurgesteld in me zijn als ik ervoor kies die ander nu even niet te helpen en voor mezelf te zorgen?

In deze blog wil ik samen met jou nadenken over deze vragen.

Het eerste gebod dat we gekregen hebben is om de Heere onze God lief te hebben en te dienen en om onze naasten lief te hebben als onszelf. Later diept Jezus dat nog verder uit door te zeggen dat we anderen lief moeten hebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Zijn liefde is onbegrijpelijk, onvoorwaardelijk, Zijn liefde is opofferende liefde.

Als ik dat lees in Johannes 13, vraag ik me af wat God dan verwacht. Moet ik mezelf volledig geven voor de ander? Betekent mezelf opofferen dat ik tot het uiterste ga om de ander te helpen, kostte wat het kost? Betekent dat dat het niet uitmaakt als ik eraan onderdoor ga zolang ik de ander maar dien? En als ik dat doe, zou het dan misschien zo zijn dat God dat zo zegent dat ik daar steeds weer de kracht voor krijg, al is het menselijk gezien niet echt gezond?

Wie weet, wie weet geeft God wel uitzonderlijke kracht om de ander te dienen, een ander bij te staan in zijn of haar nood. Zeker weten dat God dat kan doen! Maar dat doet Hij niet altijd. Ik wil een uitspraak delen die ik eens hoorde van een dominee, hij zei: "Wanneer je meer doet dan je in huis hebt, doe je meer dan God van je vraagt." Dat zette me aan het denken. In de Bijbel staat inderdaad dat God ons geen grotere beproeving geeft dan we aankunnen. Wanneer we iets zelf niet aankunnen, maar God het wel van ons vraagt, dan mogen we erop vertrouwen dat Hij ons ook zal geven wat nodig is om de taak wel te kunnen uitvoeren of de keuze wel te kunnen maken.

We zijn gewone mensen. In Genesis 2 staat dat we uit stof geschapen zijn. We komen uit stof en we zullen tot stof terugkeren. We zijn vergankelijk, kwetsbaar. Ook christenen zijn geen superhelden die door hun geestelijk leven opeens alles zonder problemen kunnen dragen. Ook als christenen kunnen we gebukt gaan onder een last. We zijn heilig, we zijn apartgezet, maar we zijn geen God, we zijn gewone, simpele mensen, geschapen uit stof. We hebben menselijke basisbehoeften. We hebben mensen om ons heen nodig, we hebben liefde, aandacht, verzorging en rust nodig. Het is noodzakelijk dat we rust nemen, dat we voor onszelf zorgen. Dat is niet egoïstisch mits het in de goede verhouding staat. Ook 'nee' zeggen is niet per definitie egoïstisch al kan het zo voelen. Altijd 'ja' zeggen zorgt ervoor dat je opraakt, je hebt immers geen moment meer om op te laden. Kun je dan anderen nog helpen? Als je je schuldig voelt wanneer je 'nee' zegt en je daarom steeds 'ja' zegt ben je uiteindelijk nog egoïstisch bezig. Bij het ja-zeggen draait het dan namelijk allereerst om jouw gevoel.

De ander dienen is belangrijk. Maar niet om jezelf goed te voelen. En het mag best wat kosten, maar dat betekent niet dat je er volledig aan onderdoor moet gaan.

We zijn geroepen om de ander te dienen. We moeten nederig zijn en de voeten wassen zoals Jezus dat deed. Maar we moeten ons net als Martha gaan beseffen dat we niet allereerst geroepen zijn om voeten te wassen, maar om aan Zijn voeten te zijn. Aan Jezus' voeten worden we veranderd. Daar krijgen we verlangen en kracht om te kunnen dienen. Vanuit dat verlangen mogen we de ander tegemoet gaan.

Jezus vraagt ons lief te hebben zoals Hij liefhad. Jezus gaf Zijn leven, Hij offerde zichzelf volledig op. Hij zette Zichzelf aan de kant. Maar dat betekent niet dat Hij niet voor zichzelf zorgde. Hij at samen met Zijn vrienden, Hij nam de tijd om alleen te zijn. Dat mogen wij ook doen. We moeten tijd doorbrengen met God, maar we mogen ook genieten van een warm bad, een lekker maskertje of een mooie wandeling. We mogen de tijd nemen om op te laden. We mogen leuke dingen doen met vrienden of familie.

De vraag is wel wat nou het belangrijkste is in je leven. Zie je het hogere doel? Moet de wereld jou dienen, draait het om jou? Of dien jij de ander? Je hoeft je basisbehoeften niet aan de kant te zetten, maar je aardse verlangens hebben als het goed is niet de hoogste prioriteit. Kun je net als David in Psalm 27 zeggen dat je maar één ding verlangt, namelijk ontmoeting met de Heere? Als je dat verlangt, zul je ook gaan verlangen naar het dienen van de ander. Dan is al het andere ondergeschikt daaraan. Je hoeft jezelf niet aan de kant te zetten, maar je moet wel je ego aan de kant zetten en komen tot algehele overgave. En dan hoef je echt niet bang te zijn, bang dat je er aan onderdoor zult gaan en niet meer toekomt aan jezelf. God weet wat je nodig hebt. Hij is je Hemelse Vader en weet nog beter dan jijzelf wat je nodig hebt. Hij begrijpt dat je tijd voor jezelf nodig hebt. Hij snapt dat je niet altijd kunt dienen. Hij begrijpt dat je een avondje vrij wil om eens lekker rustig aan te doen, een boek te lezen, gewoon voor je uit te staren, te bellen met een vriendin, creatief bezig te zijn. Door Zijn Geest heen wil Hij je leren wat prioriteit heeft. Hij wil je leren wat de juiste balans is. En dat je je zeker niet schuldig hoeft te voelen wanneer je 'nee' zegt tegen het helpen van een ander. Het zou ook maar zo kunnen dat het nu de tijd is dat jij door een ander wordt bijgestaan.

En nu verder

Bid je mee?

Heere, in deze wereld wordt aan alle kanten aan ons getrokken. Er is enorm veel nood en Uw liefde trekt ons om de ander daarin bij te staan. Ik wil U vragen om mij te leren wat prioriteit heeft. U heeft ons allereerst geroepen om aan Uw voeten te zijn. We zijn zo geneigd om alsmaar bezig te zijn en het is moeilijk om stil te staan, pauze te nemen. Maar Heer het is ook zo nodig. U kent mijn behoeften en U weet dat ik een mens ben. In Uw woord staat dat U weet wat ik nodig heb, daar wil ik op vertrouwen. Wilt U me leren dat het soms juist egoïstisch is om 'ja' te zeggen? Wilt U me inzicht geven in wanneer ik aan Uw voeten moet zitten en wanneer U me roept om voeten te wassen? Wilt U me door Uw Geest leren te vertrouwen dat U me kracht geeft om te doen wat U van me vraagt? Heere ik bid dat mijn leven U eer zal bewijzen en dat Uw liefde door mij heen zichtbaar zal zijn. Ik dank U dat U om mij geeft en voor mij zorgt en dank U voor de zegeningen die U mij elke dag weer schenkt. Ik prijs Uw heerlijke naam, eeuwige God, goede Vader! Amen.


Deze overdenking is geschreven door Marlies. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.