De lege bladzijde ligt voor mijn neus. Een mooi schema met een hoofddoel en drie subdoelen. Ik kan zelfs vier hoofddoelen opschrijven en uitwerken als ik wil. Wat moet het komend jaar worden? Wat liep er niet zo lekker waar ik echt wat mee moet? Ik slaak een diepe zucht en bid: 'Zegt U het maar, Heere, ik heb even geen inspiratie. Ik wil doen wat U goed vindt om te doen.' 

Een gekke gedachte komt in mij op: leren ontspannen, leren dat als ik niets doe, God evenveel van mij houdt als wanneer ik actief bezig ben. Is dat eigenlijk wel gek, vraag ik mezelf af. Misschien is het juist pijnlijk, de wereld op z'n kop, om te moeten leren 'niksen'. Diep van binnen weet ik dat ik het moeilijk vind om mezelf geliefd te voelen als ik niets inbreng en niets doe, maar dat ik er wel naar verlang om het te ervaren. Ik dub er nog even over, bid, maar dan schrijf ik het toch op: Ik wil in 2024 meer vanuit Jezus' vrede leven.

Lukas 1:79 om te verschijnen aan hen die gezeten zijn in duisternis en schaduw van de dood, en om onze voeten te richten op de weg van de vrede.

Terugkijkend

Misschien ervaar jij het ook wel… dat de laatste dagen van het jaar zich zo snel aaneenregen, dat je van het een naar het ander rende, dat je agenda zo vol zat. Het kan je soms zo overweldigen, het kan zoveel energie van je opslurpen dat je eigenlijk maar één ding wilt en dat is rust.

Gewoon rust.

Zal ik je eens wat zeggen? Ik denk dat het verlangen naar rust iets heel goeds is. Ik denk zelfs dat het van God komt. Het is vaak moeilijk om God in alle ruis van de wereld te vinden. De wereld is haastig, veeleisend, continu bezig, van alle markten thuis. De wereld overvraagt, schreeuwt, staat nooit stil, wil meer en meer van je. Maar onthoud: zo is Jezus niet…

Jezus' vrede

Het lijkt een trend: Je identiteit in Jezus vinden. Wie je bent als alles je ontvalt. Als je door alles van jezelf een streep zet, wie of wat blijft er dan over? Noem het je identiteit, noem het vrede vinden, noem het rust, volgens mij gaat dit allemaal over hetzelfde. De termen zijn divers omdat het zo omvangrijk en groot is. Niet te vangen in een paar woorden. De kern is hetzelfde: terug naar Gods Vaderhart waar liefde, genade en vreugde stromen. Daar waar je Thuis bent, je gekoesterd mag weten, je hart een diepe vreugde mag proeven die je niet goed kan beschrijven.

Dat is Jezus' vrede.

En om een heel jaar uit die vrede te mogen leven, daar mag ik me nu al in verheugen.

Perspectief

Dit leerdoel biedt me een heel ander perspectief. Wauw, als ik dit echt als doel mag hebben, dan hoef ik dus niets, helemaal niets. Wat een verademing! Het doet me denken aan de vrouw uit Spreuken 31. In vers 25 staat: 'Kracht en glorie zijn haar kleding, zij lacht de komende dag toe.' En ineens zie ik haar daar lopen, genietend, rustend in haar Heiland, onbevangen en vertrouwend de dag tegemoet…

Vraag jezelf op deze dag eens af… wat zou jou dit jaar dichter aan Jezus voeten brengen? 

Wat wil jij echt heel graag veranderen in jouw leven, wat jou meer rust en bezieling zou geven?

Deze overdenking is geschreven door Karinda. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.