Ik weet niet meer hoe het gebeurde, maar een tijdje terug werd ik even stilgezet met de vraag: 'Ben ik eerlijk?' Ik zag mezelf altijd wel als eerlijk; ik houd niet van liegen en word boos van onrecht. Toen ik er wat langer bij stil stond moest ik toch bekennen... Al die leugentjes om bestwil en al die halve waarheden, zijn net zo goed gelogen.

Die keren dat ik zeg dat ik het niet heb gedaan en misschien zelfs wel naar een ander wijs. De momenten waarop ik de waarheid iets verdraai, omdat de waarheid mij niet uitkomt. Vaak ben ik bang voor de mogelijke reactie van een ander. Dat iemand boos is wanneer hij/zij weet dat het mijn fout is. Of dat ik niet meer geliefd zou zijn wanneer men mijn tekorten en fouten zou kennen.

Wat denk je als je stilstaat bij die vraag? Ben jij eerlijk? Of moet je eerlijk zeggen dat je eerlijkheid soms gespeeld is?
Wat zeg je wanneer iemand je vraagt wat je vind van zijn/haar nieuwe jas? Zeg je eerlijk dat je de jas niet mooi vind?
Wat antwoord je op de vraag: 'Hoe gaat het?' Ben je eerlijk? Of zeg je altijd 'goed' of 'prima'? Ik kan me namelijk niet voorstellen dat het altijd goed of prima met je gaat.
En wat als iemand je vraagt of jij iets hebt kapotgemaakt? Ben je dan eerlijk? Of weet je heel goed dat het aan jou lag, maar weet je er nu opeens niets van?
Je bent op sollicitatiegesprek en wordt gevraagd waarom jij nou zo geschikt bent voor deze baan. Verzin je er dingen bij, dik je het wat aan of laat je bewust dingen weg?

Liegen kan een gewoonte worden. De eerste paar keren dat je liegt, schrik je van jezelf. Maar na verloop van tijd wordt het normaal en heb je het nog amper door. Veel van onze leugens zijn niet zo bewust. Liegen wordt steeds makkelijker en er is het gevaar dat je steeds grotere leugens gaat vertellen.

Ik wil je nu niet veroordelen om je leugens. Soms denken we door een leugen beleefd te kunnen zijn, maar meestal komen leugens voort uit angst. We liegen om straf of boosheid van een ander te ontlopen. We liegen om onze status omhoog te houden. We liegen omdat we bang zijn dat een ander ons niet meer leuk vind wanneer ze weten hoe het echt zit. We zijn bang en onzeker en we gaan het liefst de confrontatie uit de weg. Maar oneerlijkheid maakt meer kapot dan ons lief is. We doen het om relaties goed te houden, maar wat levert het op als je jezelf dan niet meer kan zijn? Uiteindelijk is dat wat relaties kapot maakt en hebben we allemaal behoefte aan écht en eerlijk contact. Pas als we eerlijk zijn, vinden we elkaar, kunnen we echte verbondenheid ervaren.

Een andere vraag... Hoe is dat eigenlijk in je relatie met God? Ben je eerlijk tegen Hem? Of ben je eigenlijk bang voor Hem? Bang dat Hij je veroordeelt op elke misstap die je zet, bang dat Hij zich van je afkeert wanneer je je ware hart laat zien...

Weetje... God ziet al wat er in jouw hart zit. Hij weet al van te voren welke keuzes je gaat maken. Hij ziet het ook als je even helemaal geen behoefte hebt aan Hem. Als je dingen achterhoudt, als je niet eerlijk bent, als je bang bent voor Hem. God weet het al, dus waarom zou je niet eerlijk tegen Hem zijn?
God zegt niet: 'Ik laat niet los wie perfect zijn'. Wie maakte er dan kans? Nee zo is het niet, God is een genadig God. Als je tot Jezus komt, zal Hij je niet uitwerpen (Johannes 6:37). Maar God verlangt er wel naar dat we oprecht zijn, dat we eerlijk zijn wanneer we tot Hem komen. Hoe kan God trouwens echt in je werken wanneer jij dingen achterhoudt, de kern van je hart vasthoudt of verstopt? Ik denk niet dat je dan diepe heling gaat ervaren, diepe rust, diepe vrede, shalom.

Jezus sprak een gelijkenis hierover, lees maar met me mee.

"Twee mensen gingen naar de tempel om te bidden. De één was een Farizeeër en de ander een tollenaar. De Farizeeër stond daar en bad dit bij zichzelf: O God, ik dank U dat ik niet ben zoals de andere mensen: rovers, onrechtvaardigen, overspelers of ook als deze tollenaar. Ik vast tweemaal per week. Ik geef tienden van alles wat ik bezit. En de tollenaar bleef op een afstand staan en wilde ook zelfs zijn ogen niet naar de hemel opheffen, maar sloeg op zijn borst en zei: O God, wees mij, de zondaar, genadig. Ik zeg u: Deze man ging gerechtvaardigd terug naar zijn huis, in tegenstelling tot die andere. Want ieder die zichzelf verhoogt, zal vernederd worden en wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden." - Lukas 18:9‭-‬14 HSV

Als we niet eerlijk zijn, dan doen we onszelf vaak hoger voor dan dat we zijn. We laten onze zwakheid niet zien, ons falen, onze fouten. We verhogen onszelf tot wat of wie we niet zijn. Maar wie zichzelf verhoogt, zal vernederd worden en wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden. Het gaat goed met hen die eerlijk zijn en die zichzelf vernederen, met de mensen die zichzelf vanuit liefde opofferen voor een ander.

"HEERE, wie zal verblijven in Uw tent? Wie zal wonen op Uw heilige berg? Hij die oprecht wandelt en gerechtigheid beoefent, die met zijn hart de waarheid spreekt. Die met zijn tong niet lastert, zijn vrienden geen kwaad doet en geen smaad jegens zijn naaste op de lippen neemt. In zijn ogen is de verworpene veracht, maar wie de HEERE vrezen, eert hij. Heeft hij gezworen tot zijn schade, zijn eed verandert hij evenwel niet. Zijn geld leent hij niet uit tegen rente, een geschenk ten nadele van de onschuldige aanvaardt hij niet. Wie deze dingen doet, zal niet wankelen, voor eeuwig." - Psalm 15:1‭-‬5, HSV

Dit is hoe God wil dat we met anderen omgaan en ook de manier waarop God wil dat we met Hem en ons geloof omgaan. Hij wil dat we met ons hart de waarheid spreken. Dat we, ook al levert het voor ons niets op of betekent het zelfs verlies, de ander dienen door eerlijk te blijven.

Dat we zoveel liegen, liegt er niet om. Het is niet makkelijk voor ons om eerlijk te zijn. Maar als eerlijkheid en oprechtheid samenhangen met angst en angst uitgedreven wordt door perfecte liefde, dan is liefde nodig om eerlijk te kunnen zijn. Daarom wil ik je uitnodigen om op je knieën te gaan voor God en in alle eerlijkheid te belijden waarover je liegt en waarvoor je zo bang bent. Daarvoor is het nodig dat je weet dat God liefde is en dat je voor Hem niet bang hoeft te zijn. Hij kent je hart allang en Hij wijst je niet af, Hij is blij wanneer je naar Hem toekomt en komt dan ook naar jou toe. Geef alles aan Hem en laat je vullen met Zijn perfecte liefde door je ook in je angst, op Hem te focussen. Ik bid je toe dat Zijn perfecte liefde in jou zo gaat overvloeien dat er geen plaats meer is voor angst. En ik zal je gelijk ook maar eerlijk bekennen, dat ik dat ook voor mijzelf bid. Veel zegen!

Deze overdenking is geschreven door Marlies. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.