Een gedicht over onrust en onvrede. Soms lijkt het of alleen je onrust nog aan het woord is. In dit gedicht wordt voorzichtig een ander perspectief geschetst, 

Vandaag liet je de onrust aan het woord. Ze pakte je hand en stelde zich voor. In principe was dat laatste niet nodig geweest, aangezien ze al vaker langs was geweest. Wat als je haar vandaag haar vrije gang liet gaan?

Wat zou er gebeuren als je een hele dag alleen zou luisteren naar de stem van onrust of onvrede? Dat je de woorden: 'je zal nooit gelijk zijn aan haar' zou door laten dringen in je aderen.

Dat je bloed er sneller van zou vloeien. Wat zou er gebeuren als je kleinheid, onzekerheid en angst meer ruimte zou geven in jouw leven?

Je weet wat er dan zou gebeuren. Helemaal onbekend is het niet. Je hart zou tien keer sneller kloppen. De onrust zou jouw gedachten onvermoeibaar rond laten malen in je hoofd. Je toekomstdromen zouden getekend zijn met barsten. De stilte zou klinken als de echo van eenzaamheid. Jouw vriendschappen zouden niet meer evenwichtig blijken. En je tranen? Die zouden binnen een week weggevloeid zijn.

Het is maar goed dat er in je hoofd gevochten wordt. Dat je geest zich niet zomaar
gewonnen geeft aan bepaalde leugens. Wees dankbaar dat er nog gedachten vol waarheid zijn, hoe verdwaald ze soms ook lijken. Want gelukkig heeft de leegte niet het laatste woord. De Bijbelse waarheden fluisteren in je gedachten. 

Want al de dingen die er zouden gebeuren als je je angst het hoogste woord zou laten hebben, zijn dingen waar je geen moment de levensvreugde in zal vinden. Onrust de hand schudden lost niets op. Laat de vrede je omarmen. 

Dit gedicht is geschreven door Thirze. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.