Het is volkomen menselijk dat we ons met anderen vergelijken en proberen aan de verwachtingen van anderen te voldoen. De vraag is wel of deze criteria een goede en duurzame basis zijn voor zelfaanvaarding. Het antwoord op die vraag is 'nee', deze criteria zijn niet gezond, helpend of duurzaam. Schoonheid is vergankelijk (Spr 31:30a), bezit neem je niet mee (Mark 8:36, 1 Joh 2:12, Jak 1:11), menselijke kennis zal tenietgedaan worden (1 Kor 13:8), je harde werk heeft uiteindelijk niet zo veel zin (Pred 1:3), sociale rollen houd je niet voor altijd (Mark 12:25) en je zal nooit in staat zijn om uit jezelf God te behagen (Rom 3:20, Rom 7:15).
De Bijbel zegt dat we niet in onszelf moeten roemen: "Maar wie roemt, laat hij roemen in de Heere. Want niet wie zichzelf aanbeveelt, die is welbeproefd, maar wie door de Heere wordt aanbevolen." - 2 Korinthe 10:17-18, HSV
Je moet dus roemen in de Heere en niet in jezelf. Maar hoe werkt dat met zelfaanvaarding? En ben je dan wel waardevol?
Waardevol - waardeloos - hersteld
Als je Genesis leest, lees je dat God de mensen schiep als een kroonstuk op Zijn schepping. Hij schiep mensen als Zijn beelddragers en zegende de mensen.
"En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. En God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde en onderwerp haar, en heers over de vissen van de zee, over de vogels in de lucht en over al de dieren die over de aarde kruipen! En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed. Toen was het avond geweest en het was morgen geweest: de zesde dag." - Genesis 1:27-28, 31, HSV
De mens is dus enorm bijzonder en van hoge waarde, omdat de mens geschapen is naar God beeld. Helaas is die waarde aangetast door de zonde. Door de zonde dragen we niet meer van nature het beeld van God. We komen absoluut niet meer in de buurt van Gods heiligheid. Door de zonde zijn we eigenlijk waardeloos voor Gods Koninkrijk. Maar als je gestorven en opgestaan bent met Christus, ben je een nieuwe schepping. Je bent hersteld en wordt nog steeds hersteld, zodat God je kan gebruiken in Zijn Koninkrijk. Je mag meer en meer op Jezus gaan lijken.
Christenen benadrukken vaak dat God van je houdt, dat je mag komen zoals je bent en dat je waardevol bent in Gods ogen. Maar God aanvaardt je niet zoals je bent, los van Christus. Dat zou betekenen dat God de zonde zou aanvaarden en goedkeuren. Dat zou een heilige God die zonder zonde is, nooit kunnen doen! God geeft je daarentegen toegang tot Zijn genade door het bloed van Jezus dat je helemaal schoonmaakt van alle zonde. Daardoor kan je bij God komen. Hierdoor kan God je aanvaarden. God veroordeelt je niet meer, maar roept je wel op om niet meer te zondigen.
In Christus ben je waardevol voor God. God heeft jou lief. Niet omwille van iets in jou, maar omwille van iets in Hemzelf. God heeft jou lief, omdat Hij liefde is. God redde je, niet omdat je zoveel waard was, maar om waarde aan jou te geven. Je stond schuldig tegenover God. In jou was er geen reden dat God je zou redden. Maar Zijn liefde dreef Hem om toch een relatie met jou aan te gaan, om je te herstellen en je waarde te geven. Dat deed Hij niet zodat jij zou zeggen dat je enorm veel waard bent, maar zodat je God de eer zou geven. Ja, je bent enorm waardevol, maar alleen doordat je nu een nieuwe schepping geworden bent. Niet door jezelf, maar door Zijn geweldige genade! God heeft jou aanvaard als Zijn geliefde kind. Hij houdt van je. Zijn liefde, waardoor je een nieuwe schepping bent, geeft je waarde. De kern van wie je bent, is Christus.
"Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven." - Galaten 2:20, HSV
Ik vind het wel eens lastig om te horen dat we waardeloos waren voor God. Maar als ik er langer over nadenk, maakt het het wonder van Gods genade alleen maar groter. God had ons zó enorm mooi gemaakt naar Zijn beeld. Hij zag dat het zeer goed was. Maar als mensen keerden we ons van Hem af. Vanuit onszelf wilden we niks meer met God te maken hebben en konden we Hem niet eren. Toen daalde Jezus af vanuit de hemel. Vanaf de perfecte plaats, koos God om naar de mensen toe te komen die alles in de soep hadden laten lopen, terwijl hen gevraagd was om te heersen over de schepping. We hadden ons van Hem afgekeerd en toch koos Hij ervoor om opnieuw een relatie met ons aan te gaan en ons weer waarde te geven terwijl we onze waarde aan de kant hadden gegooid. Wat is dat een wonder! Hoe kunnen we ooit in onszelf roemen als we kijken naar wie Hij is en wat Hij voor ons heeft gedaan?!