Sta dan vast in de vrijheid waarmee Christus je vrijgemaakt heeft en laat u niet weer met een juk van slavernij belasten - Galaten 5:1, HSV

Vaststaan in vrijheid. Wanneer ik deze woorden opschrijf merk ik dat er een glimlach om mijn mond verschijnt. Niet alleen omdat deze tekst een van mijn favorieten is geworden de laatste jaren, maar omdat de woorden uit deze tekst mijn verlangen verwoorden. Wat zou ik ontzettend graag gewoon vrij willen zijn! Niet gebonden aan allerlei overtuigingen in mijn hoofd of aan vooroordelen die mijn gedachten kleuren. Vaststaan in vrijheid. Met beide benen op de grond. Stevig. Sterk. Zelfverzekerd. Tevreden. Niet zomaar onder de indruk. Tja, gewoon, vast en vrij! Dát is waar ik aan moet denken bij de woorden: 'vaststaan in vrijheid'.

In Galaten 5 lezen we deze woorden ook. Dit tekstgedeelte kan dan ook vurige verlangens in mij naar boven halen. Ik word er bijna weemoedig van omdat het zo onbereikbaar lijkt: kón ik maar vaststaan in vrijheid! Want wat zou ik dan stabiel zijn... Het altijd voortdurende gevecht tegen mijn vlees (mijn zonden) drukt mij met de neus in de feiten. Ik sta helemaal niet vast. Ik voel me als een golf die meegesleurd wordt met de wind, zoals beschreven wordt in Jakobus 1:6: 'Wie twijfelt, lijkt op een golf van de zee, die door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen wordt'. Jakobus wist twijfel en onzekerheid mooi te omschrijven. Zó voel ik mij! Als een bedolven golf, snakkend naar adem vrijheid terwijl ik zomaar meegesleurd wordt door de harde wind van schuldgevoel.

Mijn ogen dwalen weer over de zin in Galaten 5:1 en de laatste woorden zetten mij aan het denken. Wat betekent 'een juk van slavernij' eigenlijk? Het zijn woorden die me bekend voorkomen maar ik ben benieuwd naar de letterlijke betekenis daarvan. Het blijkt 'een drukkende bediening' te betekenen... Soms ervaar ik het christen zijn ook zo, als een drukkende bediening. Normen en waarden drukken op mijn schouders. Ik kan zo snel vergeten om te leven met mijn ogen gericht op Jezus. Wanneer ik mijn best doe om te strijden tegen bepaalde zonden kan ik ook daarin zo makkelijk weer ontmoedigd raken. En als ik dan ook nog wordt opgeroepen om in de vrijheid te staan dan sta ik als snel met mijn handen in mijn haren. Want hoe doe ik dat dan eigenlijk? Welke vrijheid wordt er bedoeld? En hoe sta ik stevig in die vrijheid?

Ik lees verder in het vijfde hoofdstuk van de Galatenbrief. Van vers 13-21 gaat het over de begeerten van het vlees. Met deze woorden bedoelt de Bijbel álle gedachten, woorden en verlangens die zondig zijn. Alle dingen die ons van God vandaan houden. In vers 13 lees je dat die gedachten, woorden en verlangens als vijand van de vrijheid beschreven worden. Het staat er als volgt: 'Want u bent tot vrijheid geroepen, broeders, alleen niet tot die vrijheid die aanleiding geeft aan het vlees; maar dien elkaar door de liefde' - Galaten 5:13, HSV. Deze woorden vertellen ons dat we als christenen een bepaalde vrijheid hebben om in te staan, maar dat het niét de vrijheid is die ons ruimte geeft om te zondigen! We lezen in vers 17 dat er voor ons mensen twee manieren zijn om te leven. Als we leven naar het vlees is onze vrijheid beperkt. Maar als we leven naar de Geest vallen we niet meer onder de wet en hebben we dus een onbeperkte vrijheid. De begeerten van het vlees en de Geest staan dus recht tegenover elkaar (vers 17).

"Dit juk van het uitdragen van liefde is een heel stuk lichter dan het juk van de zonde. Het is eigenlijk niets vergeleken met het juk van de zonden die we zonder Gods genade anders hadden moeten dragen."

Mijn gedachten vliegen in het rond, best ingewikkeld zo'n Bijbelgedeelte. En hoe kan ik dit nu praktisch maken? Misschien wordt het makkelijker als ik de tekst in eigen woorden opschrijf? Ik kom uit op het volgende: "Sta dan vast in de Geest waarmee Christus je vrijgemaakt heeft en laat je niet weer met (een drukkende bediening) de zonden van het vlees belasten." En bíjna komt die drukkende bediening weer op mij en word ik weer een slaaf van ontevredenheid, angst en onrust... Want hoe kan ik als zondig mens mezelf niét met zonden belasten? Is dat niet wat ik altijd doe? Wat in mij leeft? Is dat niet teveel gevraagd van God, want dat kan ik toch nooit bereiken op deze wereld?

Wanneer ik er een andere Bijbelvertaling bij pak beginnen de woorden langzaam maar zeker een duidelijker beeld te vormen in mijn hoofd. 'Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen' - Galaten 5: 1, NBV21. Vaststaan in de vrijheid betekent dat ik ervoor kiés om mezelf niet meer te belasten met mijn zonden! Dat ik weiger de last van mijn zonden op me te nemen, ook wanneer ik weet dat ik gezondigd heb. Het is dus geen oproep om nooit meer te zondigen, maar het is een oproep om de last van die zonden niet meer op te tillen. Jezus Christus heeft de totale last van de zonden gedragen! Ik word opgeroepen om scherp te zijn en stand te houden. Zodat er niet opnieuw een slavenjuk op mij wordt gelegd. Een juk dat kan bestaan uit schuldgevoel, onzekerheid, angst en twijfel... We worden opgeroepen om stevig te staan als bevrijde dochters van Hem. De Geest van de vrijheid heerst in mij, dus ik moet en mag me vastklampen aan die vrijheid en daarin leren staan!

"Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld. De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u immers bevrijd van de wet van de zonde en de dood." - Romeinen 8:1-2, HSV.

Ik ben niet alleen bevrijd als christen, maar ik krijg ook een taak mee van Jezus: liefhebben! Dat lees ik onder andere in Galaten 5:13, HSV: 'Want u bent tot vrijheid geroepen, broeders, alleen niet tot die vrijheid die aanleiding geeft aan het vlees; maar dien elkaar door de liefde'. Het liefhebben van anderen lijkt een grote taak, maar dan moet ik denken aan de woorden die ik lees in het boekje 'jij bent geliefd' van Max Lucado: 'willen we liefhebben zoals God liefheeft? Dan moeten we beginnen bij het ontvangen van Gods liefde. Accepteer je plaats als zeer geliefd kind, besef hoeveel je vergeven bent en ontvang Zijn liefde om deze vervolgens vol dankbaarheid uit de delen'. Wat ik ontvang mag ik doorgeven. Waar ik iedere dag mee wordt overspoeld mag ik uitdelen aan anderen. Wat een zegen is dat eigenlijk!

Langzaam maar zeker maakt mijn onrust en verontwaardiging plaats voor ontzag... De woorden uit Mattheüs 11:30 worden waarheid voor mij: 'Mijn juk is zacht en Mijn last is licht'. Dit juk van het uitdragen van liefde is een heel stuk lichter dan het juk van de zonde. Het is eigenlijk niéts vergeleken met het juk van de zonden die we zonder Gods genade anders hadden moeten dragen.

Ik adem zachtjes uit en de glimlach verschijnt om mijn mond. Hoe leer ik vaststaan in de vrijheid van de Geest? Door iedere dag, iedere seconde, mijn zondelast bij Jezus neer te leggen en daar mezelf niet mee te belasten! Natuurlijk mag (en moet) ik beseffen dat ik zondig ben, want vanuit dat besef volgt levensheiliging. Maar mijn vrijheid als christen is gefundeerd op het feit dat ik de zondelast niet meer hoef te dragen. Ik moet leren om steeds meer te vertrouwen en mezelf te wijzen op Zijn genade zodat ik steeds vaster kan leren staan in de vrijheid waarmee Christus mij vrijgemaakt heeft. En nu ik dit grote cadeau van Christus beter begrijp kan ik vol dankbaarheid in deze vrijheid leren gaan staan.

De vreugde en tevredenheid sijpelt mijn hart in. Het is genade alleen die de weg naar de vrijheid baant. Het is overgave aan Hem die mij doet vaststaan in de vrijheid en het is besef van Zijn liefde voor mij die mij doet overstromen van liefde naar anderen toe. Dank U Jezus, aan U alle eer!

Verder op reis

Mocht je zelf nog verder over het onderwerp willen nadenken dan kan ik je aanraden Efeze 2:1-10 erbij te pakken. Hier staat een prachtig Bijbelgedeelte beschreven waarin duidelijk wordt verteld wat Jezus voor Zijn kinderen gedaan heeft en hoe wij als Zijn dochters bevrijdt zijn! Waarvan ben je bevrijdt? Waarom heeft God jou 'levend gemaakt'? Waardoor en waarom ben je zalig geworden? Zomaar wat vragen waar je mee aan de slag kan... Veel zegen!

Deze overdenking is geschreven door Thirze. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.