Ik kan m'n ogen niet van haar afhouden. Terwijl ik langsloop, staar ik haar met gesnoerde mond aan. Wat een mooi mens! Wíe is dat? Te mooi! Ongelooflijk hoe alles klopt: mooi figuurtje, mooie kleren, prachtige haren, mooi snoetje en die ogen... Hoe doet ze dat? Dat wil ik ook!

Een steek van jaloezie gaat door me heen.
Pff... Waarom moet ik nu zo knokken voor mijn figuur?
Waarom heb ik zo'n vreselijke haaruitval?
Bah, hier baal ik zo van, hè...

Mister Ongenoegen neemt zijn intrek in mijn hart.
Sterker nog, ik geef hem alle ruimte om binnen te komen.
Hij voelt zich bijzonder welkom deze morgen.

Die dag doe ik gewoon mijn werk.
Die dag loop ik de planning door, spreek ik de mensen, eet ik m'n broodje en ga ik weer naar huis.

Mijn hart is onrustig.
Wat is er met me aan de hand?
Ik vertel mezelf dat ik normaal moet doen.
Maar tegelijk denk ik: Als ik er ook maar iets mooier uit zou zien, zou dat me zo'n rust geven.

Mister Ongenoegen grijnst.
Hij neemt de ruimte om lekker met zijn benen over elkaar te gaan zitten.
Zijn missie deze dag is geslaagd.
De mijne wat minder, helaas.

En ineens is daar een stem die vraagt:
"Waarom ben je toch zo onrustig?"

"Wat buigt u zich neer, mijn ziel, en bent u onrustig in mij? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven voor de volkomen verlossing van Zijn aangezicht." - Psalm 42:6, HSV

Hoop. Op. God.

Het wordt stil in mij.
Helemaal stil.
Terwijl ik bezig ben met koken.

"Ja", zeg ik, "U hebt gelijk!"
"U hebt gewoon gelijk!'

Ik dwing mezelf om psalm 23 na te zeggen, maar ik kom niet ver.
"De Heere is mijn Herder.
Mij ontbreekt niets."

Mij ontbreekt niets?

Ja, maar ...
Nee! Mij. Ontbreekt. Niets.
Ik heb álles wat ik nu echt nodig heb.
Heeft Jezus niet voor mij geleden?
Is Hij niet voor mij opgestaan?
Beloofd Hij mij geen fantastische toekomst?
Ik begrijp niet waarom Jezus dit voor mij heeft gedaan.
Ik begrijp het niet.
Maar ineens vult mijn hart zich met pure verwondering.
De tranen springen me in de ogen.

Echt. Wat bent U goed!
U bent zó groot.

Mij. Ontbreekt. Niets.

Mister Ongenoegen is weg.
Met zijn vingers in zijn oren heeft hij mijn hart verlaten.

Een heerlijk relaxt gevoel borrelt naar boven...
Als ik datzelfde meisje nog eens zie dan zal ik haar groeten!
Met een hart vol van liefde!
Ja, knik ik tevreden. Ja, dat ga ik doen!

Dus als ik mezelf weer met anderen ga vergelijken, als ik mezelf zo ontevreden voel, als jaloezie weer om de hoek komt kijken... Dan ga ik terug.
Terug naar psalm 23.
Daar lees ik het weer. Al in het eerste vers.
Mij ontbreekt niets.
Door de Heere Jezus ontbreekt het mij werkelijk aan niets.

En ja, die haren, dat figuur, die kleren, die heb ik niet.
Maar ik besef dat deze dingen zo gemakkelijk weer veranderen. Ze zullen mij geen rust geven.
Ik weet: De Heere is mijn Herder. Het ontbreekt mij aan niets.

Misschien herken je je wel in dit verhaal. Mister Ongenoegen is geen vreemde voor jou. Hij vertelt jou ook dat jij er niet mooi genoeg uit ziet. Of dat een ander het veel beter doet dan jij. Hij fluistert negatieve dingen over jou.

Dan zal ik je eens wat vertellen...

Mister Ongenoegen komt van de duivel.
Hij vindt het prachtig als jij je zo down laat worden door negatieve gedachten. Dat is zijn missie.
Jou bij God vandaan trekken.

Weet je hoe je zijn missie laat mislukken?
Lees het Woord van God.
Hij is Overwinnaar.

Hij helpt jou je negatieve gedachten te overwinnen.
Lees in de Bijbel wat er staat over jou. Bijvoorbeeld in psalm 23.

Je mag je naam invullen:
....... ontbreekt niets. De Heere is mijn Herder.

Deze overdenking is geschreven door een schrijver in proeftijd. Lees hier meer over de gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.