Vragen. Eindeloos veel vragen spoken door mijn hoofd. Het zijn vragen die me overdag afleiden en hoofdpijn bezorgen. Vragen die me 's nachts wakker houden. Waarom? Waarom dit of waarom dat? Waarom moet het zo gaan? Waarom laat God dit toe? Wat is Gods bedoeling hiermee? Het zijn vragen naar God toe over bepaalde gebeurtenissen, zowel in mijn leven als in de wereld om mij heen. Het zijn niet alleen vragen die me niet loslaten, maar het zijn vooral ook vragen waar ik het antwoord niet op heb. Ik bevind me nu op een punt waar ik alle antwoorden die ik dacht te hebben weer kwijt ben. Het voelt alsof ik weer van vooraf aan moet beginnen met het zoeken naar antwoorden.

Misschien herken je het wel en loop je ook met veel vergelijkbare vragen. Vooral met veel onbeantwoorde vragen. Wie heeft ze eigenlijk niet? Onbeantwoorde vragen worden vaak als iets vervelends ervaren. Het brengt een bepaalde onzekerheid met zich mee. We zijn geneigd om gelijk op elke vraag een antwoord te willen hebben of geven. Om zo een vraag af te kunnen sluiten en door te gaan. Maar waarom zou je de vraag niet een keer onbeantwoord laten? Is het per se nodig om het antwoord nu te krijgen? 'Geduld is een schone zaak' zo luidt het spreekwoord; zou dat nu ook niet zo zijn?

"Wachten op God vereist de bereidheid om onzekerheid te verdragen, om de onbeantwoorde vraag in jezelf te dragen, het hart hierover naar God op te heffen wanneer het je gedachten binnendringt." - Elisabeth Elliot 

Ik denk dat het goed kan zijn om vragen soms voorlopig onbeantwoord te laten. Het is misschien niet altijd leuk en waarschijnlijk ook niet wat je wilt, maar het kan wel goed zijn om niet altijd een antwoord te hebben. Om niet altijd te proberen om een antwoord te geven. Om de vraag te laten voor wat het is. Niet om te doen alsof die vraag er niet is of dat het niet belangrijk is, maar wel om de vraag juist te erkennen en op tafel te laten liggen. Juist omdat je zelf het antwoord ook nog niet weet. Sterker nog, er zullen vragen zijn waarop je nooit antwoord zult krijgen.  

"Voor alles is er een vastgestelde tijd, en er is een tijd voor elk voornemen onder de hemel(...). Een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken." - Prediker 3:1,7b, HSV

Wat doen je dan? Waar ga je met je vragen heen? Of beter gezegd: naar wie ga je toe met je vragen? Hoe makkelijk kan het soms zijn om ze voor jezelf te houden. Om er zelf maar over te blijven malen. Maar in plaats van het voor jezelf te houden, kan je er soms ook met anderen over te praten, proberen te peilen of bij hen dezelfde vragen leven. Misschien dat zij antwoorden of andere wijze woorden hebben (Spr. 15:23).

Maar ga je ook met je vragen naar God toe? Hoe vaak ga je eerst naar Hem toe voordat je naar iemand anders stapt? Ga je naar Degene toe waarvan je weet dat je mag komen met al je vragen? Leg je ze aan Zijn voeten neer en vertrouw je ze aan Hem toe? Verwacht je antwoord van Hem?

"Het is duidelijk dat God ervoor heeft gekozen om bepaalde vragen onbeantwoord te laten en bepaalde problemen zonder enige oplossing in dit leven, zodat we in onze strijd om te antwoorden en op te lossen, keer op keer weer teruggeworpen mogen worden op de overdenking van Hemzelf, en om volledig te vertrouwen op Wie Hij is." - Elisabeth Elliot

Ook als je vermoeid en belast bent door de vragen die je met je meedraagt, word je uitgenodigd om tot Hem te komen en bij Hem rust te vinden (Matt. 11:28). Leg je vragen aan Zijn voeten neer. God weet alle dingen. Hij weet wat er in je omgaat en wat je wilt zeggen voordat je naar Hem toe komt. God kent en doorgrondt je. Hij begrijpt van verre je gedachten. Zelfs als jij er niets van begrijpt en voor jezelf geen duidelijkheid kan krijgen in wat er precies in je omgaat, zelfs dan begrijpt Hij je. Als andere mensen je niet begrijpen, niet voor kunnen stellen wat je meemaakt en je stuit op onbegrip, zelfs dan begrijpt Hij je wel. Hoe mooi en troostvol is dat! 

"HEERE, U doorgrondt en kent mij. Ú kent mijn zitten en mijn opstaan, U begrijpt van verre mijn gedachten. U onderzoekt mijn gaan en mijn liggen, U bent met al mijn wegen vertrouwd. Al is er nog geen woord op mijn tong, zie, HEERE, U weet het alles." - Psalm 139:1-4, HSV 

Het kan zijn dat je zelf op dit moment niet met vragen rondloopt, maar wellicht ken je iemand die wel met vragen zit. Probeer je dan altijd maar met antwoorden aan te komen? Wat zeg je dan als je geen woorden hebt? Als je niets hebt om uit te spreken? Je hoeft niet altijd te proberen om op elke vraag gelijk een antwoord te geven. Je hoeft niet altijd een antwoord te hebben. Laat dan een vraag voor wat het is. Ga dan naast hem of haar zitten. Net zoals de vrienden van Job dat deden de eerste dagen dat ze bij Job waren, in stilte en medelijdend, ruimte latend voor vragen en verdriet wat daarbij kan komen kijken. Tegelijkertijd mag je hem of haar ook op Christus wijzen en leiden naar Hem (Joh.1:43a). Je mag wijzen op het feit dat hij of zij het in Gods hand neer mag leggen en Hem hierin mag vertrouwen totdat het moment aanbreekt dat er geen vragen meer zullen zijn (Psalm 10:14,17; 1 Kor. 13:12).

"Wacht op de HEERE, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken; ja, wacht op de HEERE." - Psalm 27:14, HSV

"Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God." - Hebreeën 12:1-2, HSV

Deze overdenking is geschreven door Liza. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.