Lieve zus,

Vorig jaar heb ik een blog geschreven genaamd 'neem tijd voor rust' wat ging over de Sabbatdag en over wat rust eigenlijk inhoudt. Verder deelde ik toen ook dat God mij duidelijk maakte dat het voor mij nodig was om een tussenjaar te nemen. Ik was net afgestudeerd van mijn Master en wilde graag (nog steeds) doorstuderen, maar het was alsof God tegen mij zei dat het nodig was om eerst rust te nemen voordat ik direct door zou gaan. Om even een adempauze te nemen en dat dit oké is. 

Sommige mensen om mij heen vonden dit lastig om te begrijpen, want waarom zou ik niet gewoon direct aan het werk gaan? Gelukkig respecteerden ze mijn beslissing wel. Om eerlijk te zijn was het voor mij ook een moeilijke beslissing, want ik was het gewend om alsmaar door te gaan. Zoals ik vorig jaar ook deelde in de blog kwam de rust niet vanzelf. Het accepteren dat rust oké is kwam ook niet direct. Het duurde een tijdje voordat ik het belang van rust werkelijk kon inzien. Maar, ik voelde mij geroepen door God om deze stap te nemen. Hij maakte mij duidelijk dat het niet nodig was om alsmaar bezig te zijn, maar dat er ook wat moois in rust te vinden is. Dat dit kon helpen om nieuwe focus, energie en inspiratie te krijgen. 

Als ik nu terugkijk op het afgelopen jaar, heb ik op verschillende manieren gemerkt dat dit jaar echt nodig was. In ieder geval voor mij persoonlijk. Daarom ben ik God ook dankbaar dat Hij mij deze stap liet maken en mij hierin heeft gesteund. Ik ben dankbaar dat ik Zijn leiding heb gevolgd, omdat Hij wist wat ik nodig had voordat ik het zelf wist.

Hiermee wil ik je ook aanmoedigen: Als je op je hart hebt dat God je ergens voor roept, ga er dan ook voor en blijf ervoor staan. Dit kan wel leiden tot weerstand, want mensen zullen altijd meningen hebben. Maar dit herinnert mij ook aan het verhaal van Noach toen hij de ark aan het bouwen was. Velen dachten dat hij een beetje gek was, omdat niemand die regenvloed had zien aankomen. Maar Noach luisterde naar waar God hem voor geroepen had. Uiteindelijk werd Gods plan ook duidelijk voor de mensen om hem heen, maar toen was het voor hen al te laat. Laat je dus niet tegenhouden van wat mensen tegen je zeggen, als je zelf zeker weet dat je ervoor moet gaan en als dit in lijn is met wat er in Gods Woord staat. Dit betekent niet dat we nooit moeten luisteren naar het advies van mensen, maar het gaat meer om de meningen van mensen. Er zit een verschil in wijs advies van mensen waarvan je weet dat zij ook dichtbij God staan en waarvan je weet dat ze ook het beste met je voor hebben, dan naar mensen hun meningen te luisteren, terwijl ze niet perse weten wat jouw bedoeling ermee is.
Wat ik hiermee wil zeggen is: wees voorzichtig met naar wie je luistert en laat je niet van je doel afbrengen als mensen niet begrijpen waar God jou voor heeft geroepen. Laat je ook niet ontmoedigen door anderen, want er is een reden waarom God jou ervoor roept.

Een van mijn vrienden vroeg mij laatst 'Hoe is je tussenjaar gegaan? Was het het wel waard?' met een glimlach erbij wat liet zien dat hij het er nog steeds niet mee eens was, maar mijn beslissing wel respecteerde. Zijn vraag heeft mij wel aan het denken gezet, om terug te kijken op het afgelopen jaar van 'rust'. En ik stelde mijzelf de vragen: "Wat heeft dit jaar van rust mij gebracht en geleerd? Heb ik het goed benut en gebruik gemaakt van het jaar?"
Hierdoor ben ik gaan reflecteren op hoe mijn jaar is geweest en dit wil ik ook graag met jou delen.

Het afgelopen jaar was voor mij dus een jaar van rust. Dit betekent echter niet dat ik een rustig jaar heb gehad haha, maar ik ging wel anders om met mijn tijd. Zonder studie en zonder werk, had ik nu meer tijd over om mij op andere dingen te focussen. Nu terugkijkend op mijn jaar, wil ik met jou delen hoe dit jaar van rust voor mij is geweest en welke lessen ik heb geleerd.

• Controle teruggeven aan God

Een tussenjaar nemen betekent niet stilstaan. Ik studeerde nu niet meer, en werkte ook nog niet, maar ik had wel andere verantwoordelijkheden. Ik leidt namelijk het kids team in mijn kerk, en dit ging natuurlijk ook gewoon door. Maar het mooie was wel dat ik er nu meer tijd in kon steken, en dit was ook nodig. Mijn kerk, en ook mijn team, is het afgelopen jaar door best wat struggles heen gegaan. Het team was wat gekrompen, dus was ik nu bezig met het opnieuw opbouwen van het team en mensen er enthousiast voor te maken.

Maar ik heb dit jaar ook een belangrijke les geleerd. Er kwam een moment een paar maanden geleden dat ik mij helemaal niet uitgerust voelde. Het team leiden voelde meer als een last, en het kostte mij veel energie om ervoor te zorgen dat we elke zondag genoeg mensen hadden zodat we een mooie en veilige dienst konden neerzetten. Totdat ik op een gegeven moment door had dat dit niet mijn kerk en mijn team is, maar dat het Gods kerk en Zijn team is. Dit besef kwam toen ik weer een keer zelf in de dienst kon zitten (dit kwam niet vaak voor). Ik voelde de last op mijn schouders en begon tijdens het zingen tot God te bidden "God, dit is Uw kerk. Dit is Uw team. Ik weet dat U een God van generaties bent en dat U wil dat de kinderen tot U komen. Daarom leg ik het terug in Uw handen neer Heer. Het is Uw team, dus bouwt U het team. Breng de mensen die wij nodig hebben Heer. De mensen die hier ook passie voor hebben. De mensen die U geroepen heeft om dit team te komen versterken. Neem de controle weer over Heer." Nadat ik dit had gebeden, voelde het alsof er een last van mijn schouders was gevallen, maar toch droeg ik het nog deels met mij mee. Maar nu wist ik ook dat ik het niet alleen hoefde te dragen, en hierdoor kon ik het ook delen met wat andere leaders in mijn kerk. De support die ik toen voelde, en de rust en vrede, dat het wel goed zou komen, dat is een rust die alleen van God kan komen. Doordat je de controle teruggeeft aan God en Hem vertrouwt dat het wel goed komt, gaat er zo'n last van je eigen schouders af. En God voorziet! De zondag erna, dus precies een week later, waren er opeens vijf nieuwe mensen die ons team wilden versterken! Een aantal kwam er doordat het team mensen had meegebracht, maar anderen kwamen ook uit zichzelf. En de weken erna kwamen er ook steeds mensen die geïnteresseerd waren in het kidsteam. Hoe goed is onze God? Als wij al onze lasten bij Hem leggen, hoeven wij het niet meer zelf te dragen, maar kunnen we de controle teruggeven aan God en erop vertrouwen dat Hij een plan heeft.

Ik heb ook vanaf begin 2023 gebeden: "Laat Uw wil geschiedde" en wat een vrijheid gaf dat! Door alles in Gods handen neer te kunnen leggen en te mogen beseffen dat Hij de controle heeft. Dit betekent niet dat ik geen plannen meer maakte, maar ik leerde ook hoe leuk spontaniteit kon zijn. Ik werd er losser van, in plaats van alles te moeten blijven plannen (ookal houd ik nog steeds van plannen :p). Dit jaar was echt een jaar van Gods leiding volgen. Soms niet wetende hoe mijn dag eruit zou zien, soms niet begrijpende hoe ik verder moest, maar wetende dat God met mij is.

• Tijd voor mijzelf

Een van de aspecten die ik net benoemde is dat ik zelf niet vaak in de dienst kon zitten. Ik heb ook geleerd om hier verandering in te brengen. Ik heb geleerd dat het ook belangrijk is om te mogen ontvangen, in plaats van alleen maar te geven, zodat God je opnieuw kan vullen. Hierdoor heb ik een afspraak gemaakt met mijzelf om minstens 1 keer per maand in de dienst te zitten en als het kan zelfs vaker.
Verder heb ik begin van het jaar ook op een andere manier tijd gemaakt voor mijn stille tijd met God. Ik vond het heerlijk om 's ochtends het huis uit te gaan, naar een koffietentje te gaan en om daar heerlijk te schrijven en een devotional te lezen. Het was zo fijn om de ochtend zo met God door te brengen en ook om een ochtend voor mijzelf te hebben. Echt tijd voor mijzelf. En om mijzelf te trakteren op een koffietje. Alsof ik mijzelf op date nam en gewoon echt even kon genieten van tijd voor mijzelf. Om mij even af te zonderen van de buitenwereld (lees: niet isoleren!), en echt even mijzelf voorop te kunnen zetten. En om bewust tijd te maken om tijd met God door te brengen.

• Tijd voor genezing
  

Doordat ik meer tijd voor mijzelf vrijmaakte, had ik ook meer tijd om bij mijzelf stil te staan hoe het nou echt met mij ging. En er kwamen wat aspecten van het verleden naar boven. Door drukte en bezigheid had ik deze vaak weggestopt, maar nu had ik er tijd voor en daardoor stond ik er ook echt bij stil. Ik heb veel geschreven, veel bij God gebracht en Hij bracht het project van 'lieve zus' ook weer op mijn hart. En hoe mooi is het dat dit nu werkelijkheid heeft kunnen worden bij In de Vallei? Toen ik bezig ging met de brieven schrijven, voelde ik zo erg dat dit is wat God voor mij had gepland. Dat het zo heeft moeten lopen en ik voelde weer passie om te schrijven. Passie om anderen aan te mogen moedigen. Passie om anderen steun te kunnen bieden. En dit is nog steeds iets wat ik op mijn hart heb en mee wil doorgaan de komende tijd. Om brieven naar jullie, naar jou, te kunnen blijven schrijven en om mijzelf hierbij kwetsbaar op te stellen. Dit is ook wat ik heb mogen leren de afgelopen tijd. Dat kwetsbaarheid niet gelijk staat aan zwakheid. En dat je verhaal delen niet betekent dat je terug gaat naar het verleden, maar juist dat je vertelt over hoe God bij je was in dat seizoen. Om te mogen getuigen van hoe goed onze God is!

Door mijn culturele achtergrond heb ik nooit echt geleerd hoe ik met mijn emoties kan omgaan (behalve blije emoties). Maar het afgelopen jaar heb ik hier wel meer bij stil mogen staan. Door mijzelf te vertellen dat het oké is om te voelen, en dat het soms nodig is om de pijn te voelen, zodat je kan genezen. Dit is niet gemakkelijk, maar door het samen met God te doen, werkt dit wel helend. Door God toe te laten in het diepst van je pijn, kan Hij die wond genezen.

Ik ben ook naar een Christelijk kamp in Bulgarije geweest dit jaar waar ik Gods aanwezigheid heb mogen ervaren. Ik was in een omgeving waar de meeste mensen mij niet kenden. Ik was er wel met een groepje vrienden, maar tijdens een van de worship avonden was iedereen van ons op een andere plek. Tijdens het gebed en de worship zat ik dus zelf ergens in mijn eentje en ik merkte hoe erg ik dit nodig had. Om echt even alleen tijd met God door te brengen. Ik kon al mijn pijn en zorgen bij Hem brengen en Zijn genezing van de pijn voelen. Het was wellicht niet meteen allemaal weg, maar het gaf al zoveel meer rust om het bij Hem neer te kunnen leggen. Verder heb ik ook tijd alleen gehad om over dingen na te denken. Even weg van het dagelijkse leven om tot mijzelf te kunnen komen en dingen te kunnen verwerken. En dit was pas het begin, want een paar maanden later op een aanbiddingsavond van mijn eigen kerk had ik dezelfde ervaring. Alleen was ik dit keer wel omringd door mensen die ik kende, maar het maakte mij nu niet meer uit. Ik bad hetzelfde gebed uit: "God, U voelt mijn pijn en ik wil alles bij U neerleggen" en dit keer voelde het al lichter. Onze God is zo goed! Ik weet dat ik nog steeds door een proces van genezing moet gaan, maar ik weet ook dat God met mij is en dat Hij alles laat meewerken ten goede. (Romeinen 8:28).

• Tijd voor genieten en tijd met vrienden

Ik heb zoveel over mijzelf mogen leren, door ook gewoon te mogen genieten van het leven. Door stil te staan bij alles wat ik heb, bij de mensen om mij heen, en om gezellige dingen samen te kunnen doen! Ik heb het afgelopen jaar ook echt genoten van vakanties! Ik ben vier keer op vakantie geweest en ga binnenkort wellicht nog een keer. Dit gaf ook zoveel vreugde, want de natuur ingaan en reizen maakt mij altijd superblij. Vooral ook omdat ik in de natuur echte rust vind, doordat ik Gods vrede daar zo erg kan ervaren. Ook door het besef van hoe goed onze God is. Hoe mooi Hij de wereld heeft gemaakt; ik heb zulke mooie plekken mogen bezoeken. Zoveel mooie natuur, mooie uitzichten, bergen, de dieren! Dit was ook een van de andere redenen waarom ik niet direct aan het werk wilde gaan. Ik wilde reizen en nog meer zien van de wereld en ik kan zeggen dat dit zeker gelukt is. Ik ben God dankbaar voor alle reizen die ik heb mogen maken dit jaar. Elke reis was anders, elke reis was met andere mensen, maar elke reis was zo'n zegen.

Bovendien, doordat ik niet werkte of studeerde, had ik meer tijd doordeweeks om koffie met mensen te drinken. Ik heb vele een-op-een gesprekken kunnen hebben met mijn vriendinnen en mensen uit mijn team. Hierdoor heb ik gemerkt wat voor effect dit heeft op vriendschappen. Door echt samen te zijn en het over diepe onderwerpen te kunnen hebben. Dit is zeker iets wat ik mee wil nemen, ook als ik straks ga werken. Om hier nog steeds tijd voor in te plannen als ik straks weer een druk schema heb.

• Genieten van de stilte

Als laatste, maar niet als minste, ben ik ook gaan leren om te genieten van de stilte. Dat je niet continu geluid om je heen hoeft te horen, of continu ergens mee bezig hoeft te zijn. Maar om voor een tijdje, ook al is het maar een paar minuten per dag, even stil te staan bij alles wat je hebt. Om dankbaar te mogen zijn met alle zegeningen die je hebt. Om even stil te staan en te beseffen dat het een nieuwe dag is! Er is zoveel moois te vinden in de rust van God de Vader. Laat dit niet zomaar aan je voorbij gaan.

Het was een jaar van lessen, een jaar van vergeving en een jaar van genezing.

Ik hoop dat dit jou ook bemoedigd om rust te nemen wanneer je dit nodig hebt en vooral om bij God te komen, want Hij weet wat je nodig hebt en alleen Hij kan je werkelijke rust geven.

Kom tot God en laat Hem toe in je leven, betrek Hem in alle dagelijkse dingen die je doet en alle keuzes die je moet maken. Vertrouw erop dat God een plan heeft en dat Hij het beter weet. Het is oké om de controle los te laten. Geef het terug aan God en laat Hem jou leiden.
Hij houdt zoveel van jou en wil er voor je zijn. Je hoeft je lasten niet alleen te dragen. Alles wat jij moet doen is Hem toe laten.

Laat Hem toe in je hart lieve zus. Laat God binnen. Hij wil met jou zijn.

Veel liefs,

Jennifer

Bijbelvers ter bemoediging:
"En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede, voor hen namelijk die overeenkomstig Zijn voornemen geroepen zijn." - Romeinen 8:28 (HSV)

Deze overdenking is geschreven door Jennifer. Lees hier meer over haar en de andere gezichten achter 'In de Vallei'. Lees hier waar In de Vallei voor staat.

Heb je vragen of opmerkingen naar aanleiding van deze overdenking? Neem dan hier contact met ons op, of benader ons via social media.